نمیدانم هایم را دوست دارم ، باور دارم که از طریق دیدن نمیدانم هایم ، بودن ها ، هست ها را لمس میکنم . بودن ها و هست ها حس ناب زندگی س .

چند وقتی است که صبحها ناخودآگاه بیدار میشوم حدود ساعت 5 صبح،نمیدانستم باید چکار کنم ، از خستگی روزهای کاری،چه فیزیکی و چه مغزی هیچ چیز جز خوابیدن به ذهنم خطور نمیکرد تا اینکه از دو روز پیش کتابی را در دست گرفتم و شبها و صبحها مشغول خواندن آن میشوم ، در خانه ام که به پنجره هایش روزنامه همشهری چسبانده ام کنار شوفاژ لم میدهم و میخوانم سطر به سطر را ، با کتاب همراه میشوم و میروم بهمراه نویسنده از جایی به جایی ، زمانی به زمانی و ناگاه ذهنم در جایی قفل میشود، خوراکم را به روزی یک وعده آورده ام حدود 5 ماه است ، نمیدانم برای چه دارم آماده میشوم ولی در حرکت هستم در درونم . به نمیدانم هایم ایمان دارم و امیدوار به آنها چرا که تغییر از درون شروع میشود و به مرور پیش میرود و پایانی ندارد . امیدوارم به زندگی ، به خودم .